We spelen het spel van de volwassenen. Het spel van de samenleving, en we verliezen. We worden gedwongen te veranderen en we gaan een andere wereld, een andere werkelijkheid zien. We verliezen onze neiging tot liefhebben.
De val uit het paradijs; het sluiten van onze spirituele ogen. 
Welkom in de hel – de hel die mensen creëren.
We worden daar verwelkomd, maar we hebben die hel niet persoonlijk uitgevonden. Zij was er al voordat we werden geboren. (citaat: Don Miguel Ruiz)
Mede door de nadruk op de intellectuele vermogens van ons brein. En de nadruk op alles wat meet- en zichtbaar is, zijn we ons als mens overwegend afgescheiden gaan voelen.
De energie van je ware natuur, die door je lichaam stroomt en het levend laat zijn, wordt minder
of helemaal niet meer opgemerkt.
Je leven speelt zich grotendeels in je hoofd met zijn gedachten af. Misschien denk je zelfs, dat je deze gedachten bent (ego). Je ego wil het ook graag zo houden. Het heeft helemaal geen interesse om te gaan voelen, ‘geef me eens iets om over na te denken’.
Met een aanraking kun je Leven opmerken in je lichaam. Levendig en tevens een rustige aanwezigheid.
In een massage laat ik je hier graag mee kennismaken. Een massage met aandacht gegeven, brengt je dichter bij het fysieke ervaren, het directe voelen. Het denken wordt een beetje naar de achtergrond geschoven. Zo kun je stapsgewijs het ego zijn natuurlijke functie teruggeven;
‘focus en richting brengen in je aardse leven van materie en doen’.
Denken, persoonlijkheid en ego is absoluut niet wie je bent.
In een weg, die voor iedereen anders is, mogen we de ontstane misverstanden en sluiers oplossen en daarmee kunnen we terugkeren naar het paradijs.
Het ervaren van onze spirituele heelheid.